Aan het begin van de herfst heeft onze (kleine) tuin nog heel wat te bieden. Kijk maar mee.
Zowel de bessen van het lelietje-van-dalen als de lampionnetjes zijn kenmerkend voor deze tijd van het jaar.
De varen doet het ook nog goed en ontrolt nog nieuwe bladeren.
De gele framboos geeft vruchtjes in voor- en najaar.
De vlijtige lies heeft betere tijden gekend, al is het inmiddels een grote plant geworden. Van regen op de bloem, houdt ie niet zo erg.
Hoewel we flink wat hebben weggehaald doet de Oost-Indische kers het in alle mogelijke kleuren.
Oranje en geel zijn vrij gewoon.
De gevlamde oranje bloem komt iets minder voor.
Dat geldt ook voor de bordeauxrode bloem.
De grote zonnebloemen zijn een toonbeeld van vergane glorie, maar er is een tweede golfje van wat kleinere bloemen aan dezelfde steel.
Het juffertje-in-het-groen laat zich hier en daar nog zien.
Hoe we ook ons best doen, de druiven zijn nog steeds niet allemaal opgegeten.
Er bloeit nog meer.
Zoals deze gele zomerbloem.
Het slangenkruid laat zich behoorlijk zien.
De cosmea/zinnia (we weten de naam niet zeker), heb ik onlangs al laten zien op mijn blog.
Van de afrikaantjes is al het groen verdwenen oftewel opgegeten door de slakken. De bloemen resteren, zonder blad.
Deze geranium bloeit de hele zomer al, van een stek die we op zolder hebben overgehouden. Dat gaan we weer proberen, deze variant is zo mooi.
De bolchrysant kochten we met enige aarzeling bij de supermarkt begin augustus. We hebben er optimaal plezier van. Het is een kwestie van niet te veel, maar ook niet te weinig water.
De campanula bloeit voor de tweede keer.
Bij de mix met zaadjes voor vlinderbloemen, zat ook deze klaverachtige.
En deze bloemen die doen denken aan kleine margrietjes.
Slakken hebben we echt meer dan genoeg.
Je kunt de grootte niet zien op de foto, maar dit is een minizonnebloem. Zeker vergeleken met de andere reuzen van meer dan twee meter. Tot slot nog een hortensia, die aan het eind van zijn bloeiperiode is.
