Dierenweitje

Er zijn bij ons in de buurt twee kinderboerderijen op loopafstand. Het zijn heel aardige plekken om te bezoeken in de stad. De een heeft een uitgebreidere plek om te zitten en wat te gebruiken, de ander heet "stadsboerderij" en is groter. Op die laatste plek wordt groente verbouwd en verkocht in een klein winkeltje, is een kleine boomgaard en zijn uitgebreide stallen. Het zijn mooie groene oases in de stad.

Toch is er nóg een kleine weide aan het water, waar een paar dieren rondscharrelen. Eigenlijk hadden we die laatste dieren nooit echt goed bekeken. Het zijn er ook maar een paar.

Zoals gebruikelijk staat er een bordje "niet voeren", maar blijkbaar houdt niet iedereen zich daar aan. Sommige dieren liepen in ieder geval meteen naar ons toe, waarschijnlijk in de verwachting dat ze iets eetbaars van ons zouden krijgen.

Dat bood mooi de gelegenheid om nauwkeuriger te kijken, bijvoorbeeld naar dit varken.

Eerst vielen ons de slagtanden op en daarna de wimpers. Zie je ze ook?

Is het toch (ondanks de wimpers) een bont Bentheimer varken? Wie het weet, mag het zeggen.

Merklap Marken

Voor mijn verjaardag kreeg ik dit jaar veel kaarten toegestuurd, erg leuk. Ik houd ervan om mooie kaarten te krijgen en te versturen. Deze sprong er voor mij uit, omdat de afbeelding heel gedetailleerd is en interessant voor wie van handwerken houdt. Moet je je voorstellen dat deze merklap in de zeventiende eeuw geborduurd is door een 11-jarig meisje op Marken. Wat een werk!

Boven de kerk zie je iemand zitten op een stoel, dat maak ik er tenminste van. En wordt daar een grote kaars aangestoken door die persoon, of een klok geluid? De kenmerkende Marker randjes ontbreken natuurlijk ook niet.

Langs de Vaartsche Rijn

Op een paar honderd meter van huis loopt de Vaartsche Rijn. Langs dit kanaal - want dat is het - staan van oudsher zaagmolens, steen- en pannenbakkerijen. Ook waren er een aantal buitenplaatsen.

Veel is er natuurlijk veranderd: gesloopt, verbouwd of nieuw gebouwd. Maar er resteert een en ander van de voormalige activiteiten.

Zo staat het blauwe theehuisje "'t Oog in het Zeil" op de plek waar vroeger een gelijknamige zaagmolen stond.

Ook verder zijn een aantal plekjes langs het kanaal fotogeniek, al kan ik me voorstellen dat wonen op een woonboot er romantischer uitziet dan het in werkelijkheid is.

Deze mooi onderhouden wat oudere huizen aan het Salamanderpad, liggen op kleine afstand van het water van de Vaartsche Rijn.

De stroomboot van de havendienst ontlokt me regelmatig een glimlach, vooral als het bijna 5 december is.

Tot slot zijn er natuurlijk de nodige vogels: eenden, futen en meerkoetjes. Een hele groep gierzwaluwen heeft het tamelijk geïsoleerd liggende terrein van een klein fabriekje als uitvalsbasis. Je hoort ze telkens overkomen met het nodige gegier, tenminste als het de juiste tijd van het jaar is.

Het behoeft geen betoog dat we regelmatig even een blokje om maken langs de Vaartsche Rijn!

Het achtste huis

In het midden van het rijtje grachtenhuizen zijn een paar lagere pandjes. Vandaar dat ik er nu al weer eentje bijna klaar heb, hoewel ik het in deze tijd van het jaar altijd wat moeilijker vind om op linnen te borduren. Mijn speciale lamp helpt daar overigens wel bij. Het is geen echte borduurlamp, maar volgens mij werkt het vrijwel hetzelfde: een ikea-armatuur met een sterke daglichtlamp die ik goed alleen op mijn werk kan richten.

Aap en pimpelmees

We maken regelmatig een rondje in het Liesbospark. Het is klein, maar erg dichtbij en met een karakteristiek restant van een steenoven. Binnenkort zal ik het wel eens nader laten zien. Toch ontdek je soms opeens iets nieuws. Laatst viel opeens mijn oog op deze boomstronk, waarin ik een apenkop zie.

De koolmeesjes in onze tuin hebben we ondertussen Pia en Piet gedoopt. Wel twijfelden we al iets langer of het wel steeds dezelfde meesjes waren, maar bewijzen konden we het natuurlijk niet. Tot we deze foto maakten, waarop duidelijk een pimpelmees te zien is!

Echt herfst

Het regent, het waait. Maar soms schijnt de zon echt en zie je mooie dingen.

In tuinen en in het gras van een parkje,

of op een wandelpad langs een weiland.

Natuurlijk ook in onze eigen achtertuin, waar de Oostindische kers nog welig bloeit. Alleen jammer dat de slakken het een lekker hapje vinden en blaadjes én bloemen opeten.

Granny squares

In 2012 (sic!) haakte ik 29 vierkantjes. Tien heb ik er gebruikt om een soort hesje te maken. Negentien onafgewerkte exemplaren bevonden zich in een plastic tasje met wat restanten garen. Laatst ontdekte ik ze opnieuw en ben ik dapper begonnen met het afhechten van al die draadjes.

Hier zie je al een stapeltje dat klaar is voor verdere verwerking. Om te beginnen ga ik er nog een ronde om heen haken, waarbij ik ze meteen aan elkaar maak. Waarschijnlijk met zwart, want ik vind ze nu wel erg roze. Wat het wordt? Wacht maar af!

Stinkende kortschildkever

De eigen achtertuin zit vol verrassingen, zoals deze vrij grote kever van ongeveer 3 centimeter. De officiële Nederlandse naam is stinkende kortschildkever en volgens Wikipedia wordt ie ook wel vuilnisbakmonster genoemd. We hadden 'm wederom nooit eerder gezien. Angstaanjagend lijkt het beestje in ieder geval wel en volgens de documentatie kan hij stinken én bijten.

Moeder de gans

In dubbele rijgsteek heb ik een ander patroon uitgeprobeerd. Nog best ingewikkeld om dit zonder fouten te doen. Zie je m'n vergissinkje?

Net als bij het vorige blackworkprojectje heb ik mijn borduurwerk versierd met een ornamentje, in dit geval een gans.

Vogelbuffet

Van de zomer hebben we genoten van de zonnebloemen in onze tuin. Nu genieten de koolmeesjes op hun beurt van dezelfde bloemen. Een vroeg uitgebloeid exemplaar hebben we laten drogen en in het vogelhuisje gelegd. Er is druk van gesnoept door de koolmeesjes. Het was een fascinerend gezicht hoe ze de pitten met hun snavel ontleedden en het overbodige schilletje met een boogje in de tuin dropten.

De pitten van deze bloem zijn allemaal opgegeten, hierboven zie je wat er is overgebleven. Hieronder nog maar eens een plaatje van de zonnebloemen in hun volle glorie. Wat lijkt dat lang geleden!

Onverwacht heb ik ook nog een koolmees vast weten te leggen met een pitje.

Nieuwe naaimachine

Voor mijn verjaardag heb ik een fantastisch cadeau gekregen: een nieuwe naaimachine! Nou ben ik eerlijk gezegd nog niet helemaal jarig, maar de machine is al bezorgd en ik ben de mogelijkheden aan het ontdekken.

Ooit kocht ik als student de goedkoopste naaimachine die de Kijkshop had. Met dit trouwe beestje heb ik aardig wat genaaid. De mogelijkheden waren echter beperkt. Bij vier laagjes dunne katoen begon de machine al te sputteren. Laat staan dat ik het in mijn hoofd haalde om iets van spijkerstof te naaien.

Ik ben heel blij met de nieuwe naaimachine!

Chinese koek

Van een leerling kreeg ik deze prachtig uitziende luxe koek als cadeautje. Zowel de verpakking als de koek zelf ziet er bijzonder uit. Zo mooi dat ik het met jullie deel.

En van binnen? Verschillende stukjes noot en pitjes in een lichtzoet jasje. Machtig maar erg lekker!

Viooltje

Eigenlijk aarzel ik niet vaak bij het kiezen van de meest geschikte kaart bij een borduurwerkje. Maar ook op het gebied van kaarten schaf ik dit kalenderjaar niets aan. De keus wordt dus wat kleiner.

Vandaar dat ik in dubio sta. Zal ik de paarse kaart kiezen? Of de oranje? Of de lichtblauwe? Wie een mening heeft, mag het zeggen.

Werkstukje in Holbein

Als eerste blackworkprojectje in Holbeinsteek, heb ik dit honingraatmotief gekozen. Bij dit projectje is het goed te doen om een dubbele rijgsteek te gebruiken. Maar de gebruikte steek wordt niet echt aan twee zijden gelijk als je volgens de beschrijving in het "New Anchor Book of Blackwork" werkt. Kijk maar, dit is de achterkant van het werk:

Een op straat gevonden oorbel inspireerde me om het borduurwerk af te maken met een ornament.

Mondkapje

Er zijn op mijn blog al diverse keren zelfgemaakte mondkapjes voorbij gekomen. Ze worden intensief gedragen, met name in het openbaar vervoer. Nu je toch echt wel kunt spreken van een tweede coronagolf, heb ik er nog een paar gemaakt waaronder deze blauwe van een soort batikstof. Voor de binnenkant heb ik dit keer de stof van een oud sloop genomen. Het voelt heel soepel en is wel dichtgeweven. Als extra laag voegen we een filter van keukenpapier toe, dat wel wat lastiger in te schuiven is in deze minder stijve mondkapjes.

Blackwork

Eigenlijk is het geen nieuwe borduurtechniek voor mij, wel eentje die ik heel graag doe: blackwork. Eerlijk gezegd speel ik regelmatig vals, dat wil zeggen dat ik gewoon stiksteekjes maak in plaats van blackwork op de "juiste" manier te maken met de Holbeinsteek. Ik heb me voorgenomen om deze maand geen stiksteekjes te maken en me te houden aan de spelregels. Daarom ga ik eenvoudige vormen invullen met patronen die ik uit de afgebeelde boeken haal.