Babydeken af

Het dekentje blijft lastig te fotograferen. We hebben het buiten geprobeerd (teveel wind), over een wasrek binnen (ziet eruit alsof het dekentje doorschijnt) en toen uiteindelijk toch maar weer op de grond. De kleuren komen dan niet zo goed uit. Wat je wel kunt zien is dat het dekentje is gewassen en geblokt, zodat het nu gelukkig niet meer krult aan de kanten. Het ligt nu netjes opgevouwen klaar om cadeau te geven.

Bee-ville

Het circulaire restaurant the Green House is gevestigd aan de Croeselaan in Utrecht, dichtbij de Jaarbeurs en de fietsenstalling de Knoop.

Toen ik laatst mijn fiets in de stalling parkeerde, zag ik bij toeval de insectenstad Bee-ville die door hen recent is aangelegd. De bedoeling is om bij te dragen aan de biodiversiteit in de stad en de vergroening van het stationsgebied.

Er zijn een vijftal gebouwen in deze ministad: de Dom, het stadhuis, de Rabobanktoren, het stadskantoor en de Inktpot.

Heel aardig van opzet, al is het duidelijk dat sponsoring een rol speelt bij de keus van de gebouwen.

Ook verder valt er wel wat groens te zien in het gebied rond de Jaarbeurs. Zo verrijst er een flat met een verticaal bos naar het ontwerp van Stefano Boeri Architetti, oftewel Wonderwoods.

Gehaakt randje dekentje

Het gestreepte babydekentje is af, dat wil zeggen ik ben klaar met breien. De randen krullen behoorlijk en ook verder leek het me mooi om het dekentje een gekleurde rand te geven. Na behoorlijk wat uitproberen én de aanschaf van extra rode katoen, ben ik begonnen met het omhaken van de rand. Het is geen strak randje, maar juist een beetje bobbelig. Dat effect is bedoeld.

Voor wie het na wil haken:
toer 1: rondom het dekentje vasten haken met zwart
toer 2: idem met rood
toer 3: 1 vaste *1 halve vaste, 1 vaste 2 lossen 1 vaste (deze 4 steken in dezelfde steek van de onderliggende toer), 1 vaste overslaan, 1 halve vaste*. Het gedeelte tussen de ** steeds herhalen, dit haak je dus steeds over 4 vasten van toer 2. Tot slot de eerste vaste gebruiken om de toer te sluiten.

Maarssenbroek

Omdat we de handwerkwinkel "Juffrouw Katoentje" bezochten, wandelden we ineens een stukje door Maarsenbroek. Ooit was het agrarisch gebied, tot het werd aangewezen als groeikern in de jaren zeventig.

Wie er wel eens is geweest, herkent de namen van de wijken meteen. Zo heb je wijken die eindigen op -spoor (zoals Bisonspoor), op -stede (zoals Bloemstede) en op -kamp (Zwanenkamp). In die laatste wijk moesten we zijn en de naburige wijk heet Reigerskamp.

Maarsenbroek heeft nog steeds de uitstraling van een nieuwbouwwijk met veel gelijkvormige eengezinswoningen. Nu de tuinen volgroeid zijn, kun je echter ook hele andere plaatjes maken aan de achterkant van de woningen. Ik kan me voorstellen dat je er best aardig woont met een gezin met opgroeiende kinderen.

Waarschijnlijk kun je het niet zo goed zien, maar de lange lavendelstrook zat vol met zoemers en fladderaars.

Juffrouw Katoentje

Zoals ik woensdag schreef, had ik een paar bolletjes katoen nodig om mijn babydekentje af te maken. Om precies te zijn Katia Capri nummer 82150, dat is wijnrood. Bij de plaatselijke Pipoos is deze katoen wel verkrijgbaar, maar niet in de goede tint. Er volgde dus een speurtocht op het internet en zo kwamen we in Maarssenbroek terecht.

Juffrouw Katoentje aan de Zwanenkamp 297 in Maarssenbroek bleek een verrassend ruim gesorteerde winkel te zijn in met name haak- en breigaren. Ik werd gastvrij ontvangen en heb er een genoeglijk half uurtje doorgebracht. Jammer eigenlijk dat ik geen nieuw groot project op de planning heb staan, want ik was zeker geslaagd.

Er is trouwens ook een webshop, dus je kunt ook digitaal een kijkje nemen.

Spinnenweb en kauw

Onderaan ons zonnescherm wist dit spinnetje zondag vliegensvlug een mooi bijna rond web te maken. Binnen een half uur nadat we het scherm hadden laten zakken, was het klaar. Dat moest ook wel wilde hij wat vliegjes vangen, want een paar uur later moesten we het web weer vernielen omdat het zonnescherm omhoog moest.

Op een wandeling in de buurt kwamen we deze bijzondere jonge "kauw" tegen. Hij liep achter twee grote kauwtjes aan, net alsof het zijn vader en moeder waren. Misschien was het wel zijn moeder, maar dan toch niet zijn vader. Eigenlijk lijkt dit jong nog het meest op een kruising van een ekster en een kauw, kijk maar naar zijn vleugels.

Het lijkt alsof ik deze dagen niet handwerk als je naar de posts op mijn blog kijkt. Schijn bedriegt echter, ik ben een groter project aan het afronden. Daarvoor zijn eerst nog een paar bolletjes katoen nodig, die gekocht moeten worden. Het komt eraan!

Kamerringoven

Deze prachtige waterlelie bloeit in het Liesbospark, een klein parkje vlak bij ons huis. Ik heb er al eens eerder over geschreven, met de belofte om iets meer over die plek te vertellen.

Hier kun je het zien vanuit de meest voordelige hoek, waarbij de bomen de stadse bebouwing aan het zicht onttrekken.

Als je de andere kant opkijkt, zie je de bogen van de kamerringoven en een flat voor bedrijven aan het Europaplein.

De oven maakte deel uit van een steenfabriek. Nu staan alleen de buitenmuren nog, de rest moet je erbij denken. Met behulp van de tekst op het informatiebord (even erop klikken, dan kun je het lezen) kom je veel meer te weten over de voormalige steenfabrieken langs de Vaartsche Rijn.

En verder in de botanische tuinen ...

Al zijn we zeker twintig keer in de botanische tuinen in het Utrechtse Science Park geweest, we blijven ons verwonderen over al het mooie dat daar te zien is. Een kleine selectie:

- hagedis meteen bij de ingang

- kleurrijke waterlelie-achtigen in de tropische kassen

- mooi uitzicht op het fort

- de dropplant, die dit jaar ook bij de AH-moestuintjes zat

- een groenling mannetje en vrouwtje, gespot vanuit de vogelhut

Vlinderkas

Opnieuw waren we in de vlinderkas van de Botanische Tuinen in Utrecht. Ook daar moet je vooraf een kaartje kopen via de website, maar zelfs op zondag was het niet te druk. Bij de tropische vlinders waren slechts zes bezoekers tegelijk toegestaan. We hebben nog nooit zo rustig kunnen kijken naar de vlinders, want er waren maar vier bezoekers in de kas.

De uilvlinder heeft een hele mooie tekening in bruintinten op zijn vleugels.

Bij de glasvlinder is een deel van zijn vleugels doorzichtig. Bijzonder om te zien!

Deze limoenvlinder bleef een hele tijd op mijn rok zitten.

In het Engels noem je deze vlinder eggfly, wij zeggen blauwe maan vlinder.

Niet elke soort heeft een Nederlandse naam, zo heet deze vlinder de Heliconius ismenius.

Maria Magdalena

Ondanks de huidige Corona-omstandigheden hebben we voorzichtig deze dagen een paar kleine uitstapjes gemaakt. Al anderhalf jaar hebben we geen enkel museum van binnen gezien, maar op uitnodiging van een vriendin hebben we toch de stoute schoenen aangetrokken en een bezoek gebracht aan tentoonstelling "Maria Magdalena" in het Catharijneconvent.

Het aantal bezoekers dat wordt toegelaten bij de tentoonstelling is prima gereguleerd. Ook inhoudelijk bleek de tentoonstelling zéér de moeite waard, zeker als je een beeld hebt (zoals ik) van Maria Magdalena als overspelige vrouw en prostituee.

Er is veel te zien op deze tentoonstelling, maar hier beperk ik me tot het borduurwerk. Het eerste voorbeeld is zestiende-eeuws goudborduurwerk, waarbij er gedeeltelijk ook in reliëf is gewerkt.

Het tweede borduurwerk is een eveneens zestiende-eeeuwse koorkap, die geweven lijkt maar wel degelijk geborduurd is. Zie je de bijzondere manier waarop de voeten aan de benen zitten?

Hoepvallei

Afgelopen zondag maakten we een klein uitstapje naar de PWN-duinen. Natuurlijk hadden we een toegangskaartje nodig. Omdat we dit jaar al een paar keer een los kaartje hadden aangeschaft, besloten we een jaarkaart te halen bij het bezoekerscentrum De Hoep in Castricum.

De kassamedewerker vertelde enthousiast over de uitbreiding van de Hoeptuin met een nieuw geopende vlonderpad over de ijsbaan. We besloten een kijkje te nemen, want eerlijk gezegd wisten we niet eens van die tuin achter de Hoep ....

Het was prachtig en veel groter dan we gedacht hadden. Hoewel de begroeiing er heel natuurlijk uitzag, was er een flinke soortenrijkdom zowel qua planten als insecten.

De Sint Jansvlinder liet zich prima fotograferen en datzelfde gold voor de gewone oeverlibelle. Er waren nog veel meer libelles. Ze flitsten over het water van de ijsbaan, zodat het ons niet is gelukt om ze vast te leggen.

Afstudeerwerk van de HKU

Bij toeval liepen we op zondag 27 juni langs de "Graduation Show Offline" van de hogeschool voor de kunsten Utrecht.

Op twee grote houten borden waren buiten steeds een stapeltje kwalitatief mooie afdrukken van het afstudeerwerk van de richting Fine Art en Design in Education bevestigd. Ik heb er een paar meegenomen, maar wou niet al te hebberig zijn.

Daarbij heb ik gekozen voor wat me aansprak. Hieronder kun je zien wat ik heb meegenomen. Er is trouwens ook een mooie site, waarop je verdere toelichting kunt lezen bij deze werken en dat van de andere 800 afgestudeerden.

Sara Haver

Claire Holper

Geerke van Campen

Maartje Smits

Marieke Kofflard