Grote bonte specht

Dichtbij ons huis staat deze mooie boom. Het is er maar eentje en in de nabijheid zijn allerlei bouwactiviteiten. Menselijke bouwactiviteiten wel te verstaan, hoewel ...

Eerst zat er een gaai in de boom. Vervolgens kwam er een ekster langs die een eikeltje haalde uit een verstopplaats in de boom en er mee wegvloog. Had hij/zij die wel zelf daar opgeborgen? Binnen een klein half uur was de boom ook een rustplaats voor verschillende koolmezen en pimpelmezen. Er kwam ondertussen nog even een kauw langs.

Het meest opmerkelijke was echter het paartje grote bonte spechten. Aanhoudend getik vestigde de aandacht op hun aanwezigheid. In de vleermuizenkast waren al twee aanmerkelijke gaten ontstaan. De spechten deden een poging om de behuizing van de vleermuizen te kraken.

Tableau anniversaire

Behalve de mooie zelfgemaakte kaart van mijn nichtje, was er nog meer creatiefs op mijn verjaardag. Het zelfgemaakte driedimensionaal tafereel met het breiende 60-jarige poppetje, staat symbool voor de tuinstoelen die we in het voorjaar gaan uitzoeken. De foto op de achtergrond is weliswaar niet bij ons achter gemaakt, maar het lijkt heel erg op onze openslaande deuren naar de tuin. Het tableau staat natuurlijk te pronken in de huiskamer.

Hartelijk dank voor alle felicitaties!

Jarig

Afgelopen week ben ik 60 geworden en ontzettend in het zonnetje gezet met bloemen, appjes, kaarten, cadeaus en verjaardagsliedjes. De allermooiste kaart was natuurlijk een zelfgemaakte. Mijn nichtje stuurde deze geaquarreleerde felicitatiekaart. Leuk hè!

Zwammen

Gisteren was het even heel mooi weer. We waren juist op dat ogenblik zo gelukkig om in de PWN-duinen in Castricum te lopen. Onderweg zagen we deze grote zwam op een dode boomstam.

Er was geen sprake van een heksenkring. Op de grond dichtbij was wel een tweede soortgelijk exemplaar te ontdekken, zoals je kunt zien op deze foto.

Een eindje verder in het bos ontmoetten we nog een bijzonder exemplaar, dit keer op de stam van een levende boom. De experts zullen ongetwijfeld weten wat voor soort zwammen dit zijn, ik heb er gewoon van genoten of ze nu wel of niet frequent voorkomen.

Zwart op wit

Uit de boekenkast van mijn ouders kwam een oud verhalenboek genaamd "Zwart op wit". Als jonge onderwijzer las mijn vader het destijds voor, getuige zijn aantekeningen bij een aantal verhalen. Een haakje op de plek waar hij was gebleven en hier en daar een tekstaanpassing. In dat laatste herken ik mijn vader, die expliciete ideeën had over taalgebruik. Vaak trouwens terecht, het boek is soms wat slordig of gebruikt hele lastige woorden.

Het boek is verschenen in 1964. Wat direct opvalt is dat er veel langere zinnen gebruikt werden dan tegenwoordig gangbaar is. Het stelt hogere eisen aan de voorlezer en tegelijkertijd ook aan de luisteraar, die z'n aandacht er goed bij moet houden.

Dat wil niet zeggen dat het allemaal kwalitatief hoogstaande verhalen zijn. Om te beginnen lijken sommige vertelsels nogal op elkaar. Landen en volken worden op een manier weggezet die echt niet meer kan. Af en toe gebeurt er ook weinig in een verhaal. Het kabbelt maar een beetje door. De moraal ligt er tevens hier en daar te dik bovenop.

Wilkeshuis was een onderwijzer, die heel veel boeken heeft geschreven. Als kind koesterde ik zijn "Honderd eeuwen" en "Hoe het vroeger was". Ik ben benieuwd of die boeken wel een beetje de tand des tijds hebben doorstaan.

Terwijl ik de teksten van dit verhalenboek vandaag de dag echt niet zou aanraden, ben ik veel lyrischer over de illustraties van Jenny Dalenoord. Het exemplaar van "Zwart op wit" dat hier op tafel ligt, valt helemaal uit elkaar. Het is al vele malen gerepareerd, dat kun je wel zien. Toch aarzel ik om het weg te gooien, juist vanwege de afbeeldingen.

Mart van Schijndelhuis

Op Open Monumentendag kon je dit jaar voor de eerste keer het Mart van Schijndelhuis bezoeken. Er was dan ook veel belangstelling voor, dus je moest wel even in de rij staan.

Het woonhuis van deze architect ligt op een enigszins verborgen plein in het hart van Utrecht, namelijk op Achter St. Pieter. Het valt behoorlijk op aan de buitenkant, tussen de geheel andere bebouwing. Vandaar dat ik ook even de huizen aan de andere kant laat zien.

De binnenkant van het Mart van Schijndelhuis is de moeite waard, maar mocht niet gefotografeerd worden. Wel logisch ook, want het pand wordt gewoon bewoond. Een goede indruk van het interieur kun je hier krijgen. Licht, lucht en driehoekige vormen overheersen, terwijl het toch een ingebouwd huis is.

Mart van Schijndel bewoonde dit door hem ontworpen huis zelf. Hij is echter al in 1999 overleden, op 56-jarige leeftijd.

Voor wie niet zo bekend is met dit rustige hoekje van de Utrechtse binnenstad: hierboven kun je zien waarom het plein Achter St. Pieter heet. Mocht je het zoeken, dan is het goed om te weten dat het achter de Dom ligt en een zogeheten "cul de sac" is. Of om het in gewoon Nederlands te zeggen: het is doodlopend.

Vetplantje

Recent liet Corina van Handwerktuin zien, dat ze nog een paar plantjes had gehaakt naar eigen ontwerp. Haar patroon voor een gehaakte minicactus heb ik al een paar keer gebruikt, maar dit is de eerste keer dat ik een vetplantje heb gemaakt. Zo'n haakseltje vind ik een leuk klein cadeautje.

Museum Speelklok

Als rechtgeaarde Utrechter heb ik de nodige bezoekjes gebracht aan het museum Speelklok. Misschien wel een keer of tien, in ieder geval ook nog op de oude locatie in de straat Achter de Dom. Het heette toen trouwens nog "Van Speelklok tot Pierement". In een onbewaakt ogenblik gebruik ik die naam nog steeds, al is de naamswijziging al in 2010 doorgevoerd. Je begrijpt wel dat de reguliere rondleiding voor ons niet heel veel nieuws meer te bieden heeft.

Vorige week zaterdagmiddag was het behoorlijk druk, dus de rondleiding lieten we voor wat het was. Verder is er ook behoorlijk wat te zien, waaronder de Clay clock, die voor ons nieuw was. Hij staat er overigens al weer een behoorlijk aantal jaren, maar wij hadden 'm nog niet gezien.

Een andere voor ons nieuwe machinerie, is het hierbij afgebeelde kunstwerk van Charles Morgan. Je kunt het zowel van de binnenkant als van de buitenkant bewonderen.

Om het te zien bewegen, kun je deze video bekijken:

Van zijn overige werk krijg je een indruk via dit filmpje:

Cantaloupe

Een van onze buren at een heerlijke meloen en bewaarde de pitten, waarna hij ze ook werkelijk plantte. Een beetje laat, toch kwamen er stekjes van. Via de buurt-app werden die plantjes aangeboden, want het waren er een heleboel. Leuk natuurlijk, dus we hebben het geprobeerd in de tuin. Dat werd helemaal niks, het was immers een heel goed slakkenvoorjaar. In een nacht werden de meloenplantjes tot de grond toe opgepeuzeld. Ook bij de buurman (die van de stekjes) en bij een buurvrouw lukte het in de volle grond niet.

Niet voor één gat te vangen, probeerden we het opnieuw in grote potten op een buitentafeltje. De opzet om de slakken weg te houden, slaagde wonderwel. Al snel was er een ondersteunend rekje nodig bij de planten. Meloenplanten - dus ook deze cantaloupe - houden van warmte, buiten is het nu echt te koud. Een van de planten mocht dus naar de zolderverdieping. IJverig heb ik met een penseeltje de bevruchting bevorderd. Aanvankelijk waren er alleen mannelijke bloemen, maar kijk nu eens...

Er zijn in ieder geval drie minivruchtjes te zien, waar je de kenmerkende strepen ook al op kunt waarnemen.