Nederlands Zilvermuseum

Tijdens een bezoek aan Schoonhoven bracht ik ook een flitsbezoekje aan het zilvermuseum, omdat alleen ik een museumjaarkaart bij me had. Schoonhoven is natuurlijk bekend vanwege zijn vakopleiding tot goud- en zilversmid. In de binnenstad vind je dan ook een bovengemiddeld aantal juweliers en kunstenaars die met edelmetaal werken.

In het museum is daarvan het nodige te zien. Edelsmeden die aan het werk zijn, tafelzilver, miniaturen, literatuur in het kenniscentrum ...

Nou ben ik niet bovenmatig geïnteresseerd in zilver, maar mijn "erin en eruit" visite deed geen recht aan het museum.

Wel is het beperkt van omvang, wat je niet direct zou zeggen als je de enorme kazerne ziet waarin het museum gehuisvest is. Bij nadere bestudering van het gebouw vanaf de buitenkant, bleek een flink deel leeg te staan.

Behalve de tentoongestelde collectie zijn er ook nog taxatiedagen en mogelijkheden om zelf aan de slag te gaan. Als je oog voor zilver hebt, beslist de moeite waard.

Textielenvelop nummer twee

Natuurlijk was ik niet tevreden over mijn eerste textielenvelop. Het kon zeker minder scheef en bobbelig.

Vol goede moed heb ik nog een tweede poging gedaan, dit keer met het ene stofje voor de buitenkant en een ander stofje voor de binnenkant. En passant heb ik ook het knoopsgatenvoetje van de naaimachine voor de eerste keer gebruikt. Knoopsgaten maken zal zeker nog verder geoefend worden.

Wolcafé Schoonhoven

Bij toeval kwamen we in Schoonhoven een winkel met de naam Wolcafé tegen.

Het zag er best aantrekkelijk uit, maar helaas was de winkel gesloten omdat het zondag was.

Ook op maandag zijn ze dicht, maar op dinsdag tot en met zaterdag kun je er terecht.

En een wolcafé? Nu gooit corona nog even roet in het eten, normaal is er elke dinsdagavond een brei- en haakcafé.

Draaibrug bij de Hoofdtoren

Van de zomer hebben we een aantal plaatsen in Nederland bezocht, waaronder Hoorn. Tegenwoordig zijn er heel veel boten van watertoeristen. Ook zo'n vijftig jaar geleden moet er het nodige varende verkeer geweest zijn, al was daar misschien wat meer beroepsvaart bij. Mijn opa ging op zijn oude dag in ieder geval graag bij de Draaibrug bij de Hoofdtoren in Hoorn kijken. Vanuit zijn bejaardenwoninkje fietste hij er heen en bekeek de boten die voorbij kwamen.

Een supplank kwam er in ieder geval toendertijd niet voorbij.....

Naiaden

In Oudewater ontmoetten we deze waternimfen oftewel Naiaden. De beelden zijn gemaakt door Tine van de Weyer in 1999. Ze staan in het water langs de Waardsedijk, dicht bij het gemeentekantoor.

Koeschapen

Wandelend door het Groene Hart kwamen we een aantal voor ons nieuwe variëteiten tegen van schapen en koeien. Voor het gemak noem ik de schapen koeschapen, om hun gevlekte patroon aan te geven. Bij koeien gaat het meer om een mengvorm van zwartbonte en roodbonte beesten.

Je ziet wel dat ik er niet echt verstand van heb, misschien is dit al een tijdje gangbaar. Maar opvallend is het wel!

Nu ik me iets verder oriënteer via internet, lees ik dat de schapen bonte schapen worden genoemd. Het is geen apart ras, maar komt traditioneel voor in het veenweidegebied tussen Utrecht en Leiden.

Muziek verbindt

En daar ben ik het helemaal mee eens!

Linschoten

Aangetrokken door de tekst "het grootste landgoed in de Randstad", hebben we van de week een wandeling gemaakt op of eigenlijk bij Landgoed Linschoten. Het ziet er schitterend uit.

Maar het was wel een teleurstelling dat je eigenlijk alleen OM het landgoed heen kunt lopen. Ik heb nog nooit zoveel bordjes "Verboden toegang" gezien als tijdens deze wandeling. Het landhuis hebben we dan ook door het hek heen gefotografeerd.

Dat het een plaatselijk favoriet rondje om is, zagen we aan de trimmers, mensen die honden uitlieten en aan de recreatieve fietsers.

Gelukkig was het echt niet te druk op een doordeweekse werkdag.

We kwamen een aantal boerderijen tegen die er nog traditioneel uitzagen, compleet met hooiberg en een rieten dak.

Hoewel je dat op deze foto's niet kunt zien, waren er een paar langhuizen bij of eigenlijk langboerderijen bij. Boerderijen dus waarvan de gebouwen allemaal achter elkaar stonden en zo een zeer langwerpige rechthoek vormden.

Om echt in Linschoten te zijn geweest, hebben we even rondgewandeld in het charmante kleine dorp. Volgens Wikipedia zijn er tientallen Rijksmonumenten en dat kan ik me goed voorstellen.

Eerste poging textielenvelop

Zoekend naar een meer duurzame herbruikbare cadeauverpakking, kwam ik het patroon van deze envelop van stof tegen. Hoewel het niet helemaal was wat ik in gedachte had, wilde ik het graag uitproberen. Zoals jullie waarschijnlijk weten, ben ik slechts een heel klein beetje vaardig op de naaimachine.

Dat bleek ook bij het maken van de textielenvelop. Ik heb scheef genaaid en nog een paar andere foutjes gemaakt, waardoor het er echt uitziet als een probeersel. Het is zeker voor verbetering vatbaar. Laten we zeggen dat ik ervan geleerd heb en ik het nog eens ga proberen.

NB Net zoals bij het voorbeeld op de blog mijn petits pirates, heb ik de envelop gevuld met een tussenlaagje. Dat aspect is in ieder geval wél goed gelukt.

Henriette en Henk Beukers

Ik ben in het gelukkige bezit van vrijwel alle nummers van Handwerken zonder Grenzen. Vooral in de oudere nummers staat in elk nummer wel iets dat ik zou willen uitproberen. Natuurlijk heb ik daar geen tijd voor en een mens moet ten slotte ook keuzes maken.

Tot en met nummer 124 werd het tijdschrift verzorgd door Henriette en Henk Beukers, die van 1984 tot 2004 naast de inhoud zelfs de abonnementenadministratie enz. voor hun rekening namen. In nummer 125 staat een uitgebreid interview met hen, waardoor ik iets meer weet deze zeer creatieve mensen. Wist je bijvoorbeeld dat ze poppen voor de Fabeltjeskrant gemaakt hebben?

Henriette Beukers heeft ook veel gepubliceerd. Interessant, ter zake doende en soms ook wat out-dated. Tot mijn verrassing zijn er in 2015 en 2017 twee uitgaven verschenen waarin haar textielverzameling centraal staat. Het eerste boek is uitverkocht, maar het tweede is nog te krijgen. Het lijkt me erg de moeite waard!