Musée des Beaux Arts

Nadat ik de Romeinse overblijfselen in Lyon had bekeken, ben ik naar het Musée des Beaux Arts gegaan. Het is gevestigd in een mooi gebouw.

Eerst ben ik neergeploft in het café op de eerste verdieping, want het was een behoorlijke inspanning om de Fourvière heuvel op te klimmen en weer af te dalen naar het centrum. Het was prima weer, dus koos ik voor het balkon van het café.

Daarna heb ik het museum verkend en er was een heleboel te zien. Vandaag beperk ik me tot het gebouw zelf.

Hier zie je het plafond van een zaal met een verzameling medailles. Niet zo mijn interessegebied, het plafond was echter schitterend.

Dit was het trappenhuis, met een mooi lichtkoepeltje en schattige engeltjes.

De 17e-eeuwse refter mocht je alleen vanuit de deuropening bekijken. Het boogvormige schilderij aan het eind van de zaal kon je dus alleen van een afstand bekijken. De voorstelling is vast het laatste avondmaal. Hoe rijk versierd de muren zijn, kun je enigszins zien op de laatste detailfoto.

Vieux Lyon

Gisteren liet ik al zien dat mijn verblijf uitkeek op de Saône, om precies te zijn was de studio gesitueerd op de Quai Fulchiron. Evenals de Église Saint-Georges, die ik wel heb gefotografeerd maar niet bezocht.

Bijzonder was het dat in een hoekje tegen de kerk aan een tentje stond waarin een vrouw huisde en misschien nog wel iemand. Er stonden een paar stoelen buiten en het was duidelijk een permanent verblijf voor iemand die verder geen onderkomen had. Dergelijke tentjes heb ik meer gezien gedurende mijn reis. Hoe triest ook, toch humaner dan de daklozen die ik hier in de stad Utrecht tegenkom en meestal onbeschermd slapen onder een viaduct, in een stil hoekje van het station o.i.d. Je snapt dat ik van haar niet ongevraagd een foto wilde maken.

Ook heel dichtbij was deze trap omhoog naar de heuvel Fourvière. Niet dat je met het beklimmen van één trap er al bent hoor. Ik heb de eerste ochtend een halfuurtje flink gezweet om boven te komen bij de Romeinse overblijfselen van Lyon.

Van het Romeinse aquaduct is niet heel veel over. Het is duidelijk waarom de inwoners van Lyon van de heuvel Fourvière toen het aquaduct vervallen raakte vanwege de watersituatie, verkasten naar de lager gelegen plekken aan de beide rivieren.

Het amfitheater is daarentegen best goed geconserveerd. Later hoorde ik dat het in de zomermaanden ook nog wel eens wordt gebruikt. Het lijkt me inderdaad een prachtige ambiance als het mooi weer is.

Het uitzicht was mooi, maar het was natuurlijk wel november. Vandaar dat er wat nevel hing in de ochtend.

By day and by night

In Lyon was er iets mis met de studio waar ik zou verblijven. Nou ja, iets mis ... Het plafond moest worden gestut. Vandaar dat ik een andere studio kreeg aangeboden met uitzicht op de Saône. Helemaal niet gek natuurlijk, kijk maar naar het uitzicht. Toch mankeerde er wel iets aan mijn verblijf. De afvoer van de douche bleek namelijk niet te functioneren, zodat het water van de douche tot in de woonkamer stroomde. Ik heb het opgedweild en de douche verder niet gebruikt. Omdat ik maar drie nachten in Lyon bleef, was dat goed te doen.

Italiaanse cipressen

De tweede helft van mijn reis begon met een paar dagen in Lyon. Eigenlijk had ik nooit over een verblijf in die stad nagedacht, maar het bleek een handige tussenstop te zijn op weg naar Barcelona én Bertiebo blogde aanstekelijk over deze stad.

Eén van de eerste dingen die ik daar zag, waren deze mooie Italiaanse cipressen in Vieux Lyon. Ik was gedurende de treinreis begonnen met het borduren van een ATC en werd er door geïnspireerd, ook al kan je aan het uiteindelijke resultaat niet echt zien dat het om een cipres gaat.

Tiramisu

Al een behoorlijke poos was ik van plan om zelf (glutenvrije) tiramisu te maken. Niet heel gezond en tegelijkertijd o zo heerlijk! Eerst heb ik een probeersel gemaakt in glaasjes en toen dat goed gelukt was, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en tiramisu gemaakt in een kleine schaal voor gasten. Het is zeker nog niet perfect, maar het vullen van glaasjes bleek eigenlijk ingewikkelder dan het vullen van een schaal.

Tijd voor het recept:

• Zet een half kopje goed sterke koffie, dus circa 1 deciliter. Laat de koffie afkoelen en meng het met circa 1 of 2 eetlepels likeur naar smaak. Ik heb Grand Marnier genomen omdat dat toevallig in het keukenkastje stond. Het gaat ook goed met amaretto of koffielikeur.
• Klop 250 milliliter slagroom met 2 eetlepels suiker zo stijf dat je de kom om kunt keren, zonder dat de slagroom eruit loopt. Voeg voorzichtig 250 gram losgeroerde mascarpone toe en meng de slagroom en de mascarpone.
• Leg op de bodem van de kom een laagje (glutenvrije) speculaasjes en vul de eventuele ruimte die overblijft op met verkruimelde koekjes. Eventueel kun je nog een tweede laag toevoegen. Sprenkel er voorzichtig de helft van het koffie- en likeurmengsel overheen. Vervolgens komt er een laag slagroom met mascarpone op en dan strooi je er cacao op. Dat gaat goed met een theezeefje.
• Doe hetzelfde nog een keer. Dus eerst koekjes, dan vloeistof, vervolgens een witte laag en tot slot cacao. Ter versiering heb ik een paar mokkaboontjes gebruikt, maar dat is niet noodzakelijk.
• Laat de tiramisu minstens twee uur opstijven in de koelkast. Een hele nacht is nog beter, dan trekt het koffie- en likeurmengsel er goed in.

Alleen al als ik het opschrijf, krijg ik er weer trek in. Verrukkelijk voor de liefhebber!

Holly the reindeer

Na een wonderschone reis naar Berlijn, Praag en Dresden in de herfstvakantie, ben ik ruim een week thuis geweest voor ik weer vertrokken ben. Op zich biedt een Interrailkaart de mogelijkheid niet om tussentijds naar Nederland te reizen, extra treinkaartjes kopen kan natuurlijk wel. Het was fijn om weer in Utrecht te zijn en er was ook het nodige te doen. Niet zo dringend, maar wel leuk was het toevoegen van kraaltjes aan Holly the reindeer. Het pakketje zat bij een Cross Stitcher Magazine. De kruissteekjes had ik onderweg al gemaakt, zoals ik hier liet zien. De rode kraaltjes voegen net dat beetje extra toe.

En verder in Dresden

Dresden ligt aan de Elbe en daar ben ik uiteraard een stukje langsgelopen. Een heleboel anderen deden hetzelfde, maar dan wat sneller. Het bleek namelijk dat op zondagochtend de marathon van Dresden werd gehouden.

De Frauenkirche heb ik alleen van een afstandje bekeken, omdat de kerk niet te bezichtigen was gedurende de korte tijd dat ik in Dresden was.

Wel heb ik de tuin van het Zwingercomplex op zondagochtend nog een kort bezoekje gebracht. Op de foto kun je het niet zien, maar het was onstuimig weer met veel wind en enkele minuten later donderwolken en regen.

Ik ben snel naar mijn hotel gelopen en na een kwartiertje schuilen was het best aardig weer, zij het winderig. Ik maakte nog een laatste wandelingelingetje. Dit aardige voetgangerslaantje liep van het hotel voorlangs naar het stadhuis.

Praktisch om de hoek spotte ik deze bijzondere beeldengroep, die je even op het verkeerde been zet omdat de gekleurde figuur redelijk realistisch is. Het blijkt een eerbetoon te zijn aan Julius Otto, een Duitse componist, muziekleraar en koormeester. De gekleurde sculptuur hoort niet bij de oorspronkelijke beeldengroep en is een latere, modernere toevoeging.

Historische kleding aan het hof

In het Residenzschloss was een kleinere afdeling met kleding die gedragen is aan het hof van Saksen. Het is opvallend goed geconserveerd, gezien de leeftijd van het getoonde textiel. Hierboven zie je het eerste tweedelige pakje van kroonprins Johann George II, dat waarschijnlijk in 1617 gemaakt is. Ik heb er geen verstand van, maar het lijkt me aannemelijk dat het oorspronkelijk feller gekleurd was.

Moritz van Saksen droeg deze pronkkleding rond 1550 met een opvallende bobbel middenvoor.

Wat me verder opviel waren de "knickerbockers", zoals ook te zien is bij dit pak van Christian II van circa 1607. Ik vind dit mooie kleren, maar niet echt voor een volwassene en zeker niet voor een keurvorst.

Deze jurk van Magdalena Sybilla van Saksen van naar schatting 1610/1620 is veel meer wat ik me voorstel bij vorstelijke kleding. Het is letterlijk en figuurlijk schitterend.

Wunderkammern

Combinatie van natuurlijke materialen en goudsmeedwerk uit de nalatenschap van Sophia van Saksen (1568-1622)
Een behoorlijk aantal jaren geleden volgde ik het vak "Verzamelen" aan de Open Universiteit. Daarin kwamen de Wunderkammern van de Saksische keurvorsten uitgebreid aan de orde. Een deel van hun verzameling is te zien in de historische Grünes Gewölbe op de benedenverdieping, een ander deel in de nieuwe groene gewelven op de eerste verdieping. Voor de begane grond was een apart toegangskaartje nodig, dat overigens maar beperkt beschikbaar was en je beter van tevoren online kunt bestellen. Daar ben ik dus niet geweest.

Multifunctioneel virginaal, met o.a. speelborden en een besteklade aan de andere zijden
Er bleef nog meer dan genoeg over. Een paar ruimtes van het paleis heb ik al laten zien, van de collectie toon ik vandaag iets.

Rollende bal klok uit 1603. De bal doorloopt de "knikkerbaan" in precies een minuut.
Naast de tien zalen van de nieuwe groene gewelven, zijn er zalen met harnassen, zwaarden en ander wapentuig, is er een muntenverzameling, zijn er praalkamers die ik gisteren al liet zien en is er ook een aantal historische kledingstukken. Die laat ik morgen zien, vandaag besluit ik met een jachttas van rond 1609 met heel mooi reliëfborduurwerk.

Glutenvrije speculaasjes

Tot mijn teleurstelling waren alle glutenvrije sinterklaasproducten van de bakkerij op, van de week bij de lokale AH-winkel. Met name de speculaasbrokken vond ik erg lekker en nu wordt het weer een jaartje wachten. Hoewel ... de bakmix voor kruidnoten en speculaas was er nog wel. Het bleek een recht-toe-recht-aan mengsel te zijn, waarbij je alleen de gebruiksaanwijzing hoeft te volgen om een goed resultaat te krijgen. Zonder noemenswaardige hindernissen bakte ik 24 lekkere speculaasjes. Wat wel handig is om te weten is dat de koekjes als ze net uit de oven komen nog slap zijn, zoals wel vaker het geval is met koekjes. Binnen een paar minuten worden het stevige baksels.