Dit is het eerste bericht dat ik echt na de operatie maak, de rest had ik vooruit gemaakt. Het is meteen een lang verhaal, want hoe het me vergaan is heb ik nog niet eerder verteld op mijn blog.
Ik ben op de 17de mei geopereerd aan een brughoektumor aan de rechterkant. De operatie duurde meer dan elf uur en was extra gecompliceerd doordat de tumor zeer vaatrijk was en vergroeid met de hersenstam. In het ziekenhuis kreeg ik na een aantal dagen een hersendrain omdat bij mij de wond lekte. Dat was een tegenvaller die me langer in het ziekenhuis hield dan gepland was, het werd zo'n kleine twee weken. Wist je trouwens dat zo'n drain in de rug zit en niet op het hoofd?
Verder mag ik heel dankbaar zijn voor de uitkomst van de operatie. Het is voor mij een wonder dat ik meteen geen evenwichtsproblemen meer had. Vooraf heb ik namelijk wat af geduizeld, waarbij de wereld niet zozeer draaide maar ik toch scheef dreigde te vallen. Ook is wel de aangezichtszenuw beschadigd (zowel de sensorische als de motorische), maar is het herstel duidelijk voelbaar. Zichtbaar is er trouwens niets, ik krijg steeds te horen dat ik er zo goed uit zie. Daarmee wordt o.a. bedoeld dat er aan mij niets te zien is, of het zou moeten zijn dat ik wat bleker ben dan gewoonlijk. Dat komt overigens doordat het hoofd en dus de wond uit de zon gehouden moet worden.
Wel ben ik doof aan het rechteroor en dat is voor een muziekdocent een grote handicap. Mogelijkerwijs is daar met een implantaat nog iets aan te doen op den duur. Mijn rechteroog wil niet helemaal en geeft vooral 's avonds een wazig beeld, al schijnt dat van voorbijgaande aard te zijn. Ook gaf de opererend chirurg aan dat bestraling noodzakelijk is, omdat hij minder heeft weggehaald dan hij oorspronkelijk van plan was. Maar daar gaan we na de MRI nog over praten.
En op handwerkgebied? Mijn coördinatie is nog niet wat het zijn moet, dat merk ik vooral bij fijnmotorische activiteiten. Zoals daar zijn typen (gaat wel, maar kost moeite), schrijven (gaat een beetje, al oefen ik elke dag) en handwerken natuurlijk. Als eerste lukte het breien weer. Na twee dagen ging dat weer automatisch. Borduren kost meer moeite en is dankzij de wazigheid nog lastig. Het eerste werkje na de operatie is echter bijna klaar om te tonen, het komt eraan. Voor nu houd ik het nog even bij een plaatje van één van de bossen bloemen die ik gekregen heb. Ook vanaf deze plek hartelijk dank voor alle kaarten, bloemen, opgestoken kaarsen, gebeden, en verdere goede wensen!
