En verder in Praag ...

Er valt werkelijk van alles te zien in Praag, ik ben ervan overtuigd dat ik nog niet een kwart gezien heb. Mijn verblijf duurde dan ook slechts twee hele dagen en een beetje.

De decoratie van best veel huizen spreekt zeer tot mijn verbeelding.

Dit huis bijvoorbeeld is net een geometrisch borduurpatroon.

Misschien moet je wat verder inzoomen, maar het hoofdpostkantoor van Praag is ook zeer eigen.

De Jeruzalemsynagoge ligt buiten de Joodse wijk en was zeer rustig op het moment dat ik daar op bezoek was, eind oktober. Bij ons was het nog herfstvakantie, dus daar lag het niet aan.

De synagoge is gedecoreerd in Moorse stijl, die me zeer aanspreekt.

Het oorspronkelijke gebouw is van het begin van de 20e eeuw. De restauratie is na de Fluwelen Revolutie van 1989 begonnen.

Het is dan ook in piekfijne staat.

Ik kan gewoon niet kiezen tussen mijn foto's, vandaar dat ik er vandaag een heleboel laat zien.

Hiermee sluit ik het Praagse deel van mijn reisverslag af, na nog iets gezegd te hebben over een verblijf in Praag voor een coeliakiepatiënt. Dat is namelijk heel goed te doen. In supermarkten vond ik de nodige producten en via Find me gluten free zijn de nodige eetgelegenheden te vinden. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat Babiccina Spiz een goede bakkerij is.

Nationaal Museum Praag

Op vijf minuten wandelen van mijn studio was het Nationaal Museum van Praag. Omdat het zo dichtbij was, besloot ik er te gaan kijken. Daar heb ik absoluut geen spijt van gekregen. Het is een prachtig gebouw om te beginnen. Op de trappen spotte ik twee bruidsparen die hun trouwrapportage in het museum maakten.

Ook verder is het museum heel erg de moeite waard, als je geïnteresseerd bent zou ik zeker het Engelstalige deel van hun site bezoeken. Sowieso waren alle bordjes zowel in het Tsjechisch als in het Engels, dus het was goed te volgen allemaal.

Ik viel met mijn neus in de boter, want er was een bijzondere tentoonstelling met Chinese schatten genaamd 100 treasures, 100 stories.

Ook was er een tentoonstelling over Smetana, de Tsjechische componist van de bekende symfonische gedichten Ma Vlast. Vrijwel iedereen kent het tweede deel, dat in Nederland de Moldau wordt genoemd. Tentoonstellingen over componisten zijn een beetje lastig, omdat het mij niet zoveel zegt om de speelkaarten van Smetana te zien bijvoorbeeld. Die zijn wel te zien op de tentoonstelling, maar gelukkig waren de symfonische gedichten te horen in gedeeltes mét het bijbehorende landschap waarop het geïnspireerd was. Overigens staat in de partituur van Ma Vlast op een bepaalde pagina: nu ben ik volledig doof. Smetana werd dus net als Beethoven compleet doof en beiden componeerden gewoon verder.

De natuurhistorische afdeling heb ik niet zo uitgebreid bezocht, maar is ook mooi. En er is natuurlijk nog veel meer te zien. Dus als je in Praag bent en van musea houdt, zou ik dit museum zeker niet overslaan.

Het hart van de woestijn

Regelmatig zet ik een boek in een kastje aan de openbare weg. Bij ons in de buurt zijn er verschillende en dan is er nog de Boekwissel op het station. Mijn opruimproject waarbij ik elke dag één boek wil weggeven, loopt nog steeds. Het is ook goed zichtbaar in mijn boekenkasten, hoewel ik nog steeds veel boeken heb.

Soms kijk ik ook naar de boeken die in zo'n bibliotheekje staan en daar door anderen zijn neergezet. De titel Het hart van de woestijn trok mijn aandacht en na de achterflap te hebben gelezen, heb ik het meegenomen. Het is de waargebeurde geschiedenis van een jonge vrouw die 40 dagen in haar eentje in de woestijn besluit door te brengen. Eigenlijk omdat ze te weinig grip op haar eigen leven heeft. Natuurlijk wordt ze behoorlijk geconfronteerd met zichzelf in de woestijn en het is een keiharde struggle om de fysieke uitdagingen te overleven. Ze krijgt overigens wel een beetje hulp, anders had ze deze uitdaging niet overleefd. Misschien juist omdat haar belevenissen en radicale beslissingen zo ver van mij af staan, vond ik het boeiend om te lezen.

Ik ga het boek overigens wel weer terugzetten in het ruilkastje, het is niet de bedoeling om mijn boekenbezit weer uit te laten dijen.

Oude Stadsplein

Gisteren schreef ik al dat het Oude Stadsplein in Praag een toeristische plek is. Wel begrijpelijk overigens, de gebouwen die rond het plein staan zijn mooi om te zien.

Er zijn aardig wat cafés en restaurants, er zijn een paar winkels en er is een hotel. Misschien zijn er ook nog een paar huizen met een andere functie.

Ook hier heb ik trouwens geprobeerd om de toevallige voorbijgangers niet vast te leggen, maar dat was behoorlijk hopeloos.

Aan het plein liggen verder nog twee kerken, de Sint Nicolaaskerk en de Tynkerk. Hier zie je het exterieur van de Sint Nicolaaskerk, waarvan je de binnenkant niet mocht fotograferen

De Tynkerk was 's ochtends van 10 tot 12 uur open en 's middags vanaf 15.00 uur. De kerk werd in de middag niet echt op tijd geopend door de koster en ik had inmiddels razende honger, daar ik niet geluncht had. Inmiddels viel er ook een druilerige regen. Na een snelle blik op het interieur, heb ik dan ook snel Pizza Bertoldi opgezocht in een straatje in de buurt van de Tynkerk. Daar heb ik een heerlijke glutenvrije pizza genuttigd.