zaterdag 16 maart 2024

Nijntje

Utrecht was de woonplaats van Dick Bruna (1927-2017). En daarmee ook de stad van Nijntje oftewel Miffy. Ik heb al meermaals iets laten zien van onder andere een Dick Brunatentoonstelling, meer dan levensgrote Nijntjes in de stad en de (nagebouwde) werkkamer in het Centraal Museum. Deze gehaakte Nijntjes liep ik al vaker tegen het lijf bij de ingang van het UMCU en vergat ik telkenmale te portretteren.
Ze zijn gehaakt door kansarme vrouwen in Vietnam volgens dit nieuwsbericht. De opbrengst is bestemd voor het Wilhelmina Kinderziekenhuis.
Ik aarzel welke ik het leukste vind. Het Nijntje met de rode jurk is wel erg naar mijn smaak. De ziekenhuisomgeving doet me ook neigen naar de witte jas. En welke vind jij het aardigst?

dinsdag 12 maart 2024

De ark

Toen ik een jaar of tien was, kreeg ik mijn eigen kamer. Het was de kleinste slaapkamer, maar ik was er blij mee. Ook met de eiken boekenkast trouwens, die in het kamertje stond. Wat er aan jeugdboeken in huis was, had een plek gevonden in die kast. Ik las alles wat los en vast zat, dus heb ik de boeken in die kast meermaals gelezen. Het oudste boek dat erin stond, was van mijn vader. Eigenlijk had ik het vaag vermoeden dat dit het enige boek was dat hij als jongen bezat en ik weet nu dat het niet klopt. Het boek "De ark" is namelijk verschenen in september 1955 en toen was hij al volwassen. Hij moet het dus als onderwijzer gekocht hebben.
Het is een lijvige verzameling verhalen en gedichten, samengesteld door Annie M.G. Schmidt en geïllustreerd door Jenny Dalenoord met prachtige zwart-wit afbeeldingen. Het lijken linosneden in mijn ongeoefende ogen.
We lezen het nu elkaar voor. Deels is het echt archaïsch. Wat een lange zinnen en wat zit er af en toe weinig vaart in het verhaal! Soms is er voor ons gevoel niet echt een kern of clou. Dat wordt echter afgewisseld met spannende en mysterieuze verhalen. Er zijn ook prima hervertellingen van klassieke verhalen opgenomen. Zou ik het nu aan een kind aanraden? Nee, dat niet. Het geeft aan hoezeer de jeugdliteratuur zich ontwikkeld heeft. Eigenlijk ook wel logisch, bijna zeventig jaar later.

vrijdag 8 maart 2024

RvdM Appeltaart

De laatste maanden heb ik een passie opgevat voor het bakken van kleine taartjes. Doordat ongeveer een half jaar geleden officieel de auto-immuuunziekte coeliakie bij mij is vastgesteld, weet ik dat ik glutenvrij moet eten. Een van de dingen die je niet zo gemakkelijk kunt krijgen buiten de deur zijn lekkere glutenvrije stukken taart. Vandaar dat ik ze zelf bak en dat is helemaal geen straf. Bovendien zijn ze heerlijk als toetje, ook voor gasten. En dat ze glutenvrij zijn? Eigenlijk kun je de zelfrijzende speciale bakmix zonder meer vervangen door "gewoon" zelfrijzend bakmeel.

De ingrediënten voor een springvorm van 21 centimeter zijn:
o 150 gram zelfrijzende glutenvrije bakmix van AH of "gewoon" zelfrijzend bakmeel
o 50 gr boter op kamertemperatuur
o 40 gr suiker (ik houd niet van te zoet, desgewenst kun je meer suiker toevoegen)
o 1 ei
Voor de vulling heb je nodig:
o 2 wat grotere appels geschild en in stukjes
o 1/2 theelepel kaneel
o wat citroenrasp

Maak eerst het deeg door de bakmix, boter, suiker en het ei te mengen tot een samenhangend deeg. Dat kan heel goed met de hand. Na even kneden vormt het deeg een bal. Doe daar plastic folie omheen en leg het minimaal 30 minuten in de koelkast. Ondertussen meng je de vulling. Vet je springvorm in en verdeel het deeg over de bodem en de randen. Ik vind het gemakkelijkst om het gewoon voorzichtig uit te duwen tot het gelijkelijk verdeeld is. Bak de appeltaart 26 minuten in de Airfryer op 160˚C.

Kijk voor een verdere lijst van deelnemers bij Elisabeth, die deze inspirerende maandelijkse actie heeft bedacht. Eet smakelijk!

maandag 4 maart 2024

Babyspeelgoed haken

Van een koorlid kreeg ik het boek "Babyspeelgoed haken" van Rosanne Briggeman. Heel aardig natuurlijk en door de inhoud werd ik blij verrast. Het ziet er aantrekkelijk uit en de omschrijvingen zijn uitgebreid. Kortom, ik kon het niet laten om meteen met een patroon van een wagenhanger in de vorm van een zwaan te beginnen.
De kop haken verliep crescendo. Het ging zelfs zo voorspoedig en eenvoudig dat ik niet elke toer de steken telde. Wat een overmoed! Toen de hals zich verbreedde tot het lijf begon het werk een beetje te bobbelen, een teken dat er teveel steken waren. Bij natellen bleek dat inderdaad het geval. Vervelend, want je vult dit haaksel gaandeweg op. Ik haalde met moeite een stukje uit en haakte de laatste toeren fanatiek tellend opnieuw. Tot mijn verbazing ging het weer fout en waren er teveel steken. Uithalen dus. Helaas bleek het vulsel op een paar plaatsen in een haaklus gekropen te zijn, waardoor het niet zo gecontroleerd verliep. Af en toe was er een flinke ruk aan de draad nodig. Zo kwam het dat ik niet meer wist waar het begin van de toer was. Inmiddels was het me ook duidelijk geworden dat ik dacht dat er een foutje in het patroon stond, waardoor ik tot drie keer toe teveel steken kreeg.

Tja, je snapt waarom ik alleen een zielig los zwanenhoofd heb. Er zit niets anders op dan opnieuw beginnen.

vrijdag 1 maart 2024

Collectie Van Baaren

In het Centraal Museum in Utrecht is vanaf 16 december 2023 de vaste collectie weer te bekijken nadat het bijna twee jaar niet mogelijk was wegens verduurzaming van het gebouw. Er is meteen ook gekozen voor een andere nieuwe opstelling van deze collectie, waarbij deels andere objecten zijn te zien.
Het museum is dichtbij, daarom heb ik me dit keer geconcentreerd op de zaal waarin de huiskamer van broer en zus Van Baaren is nagebootst. Lambertus en Josephina van Baaren kwamen uit een welgestelde aannemersfamilie en verzamelden kunst. Uit passie én om iets wezenlijks na te laten. Een deel ervan is nu te zien in de vaste collectie van het Centraal Museum.
Aan volle wanden in de "huiskamer" zijn de schilderijen geordend op thema. In het midden van de kamer kun je plaatsnemen en aan de hand van een toelichtend boekje is het mogelijk om te zien wie de schilder is.
Daar zijn bekende en minder bekende namen bij. Zo zie je op foto 1 een schilderij van Van Gogh en op foto 2 een werk van Charley Toorop.
Onvermijdelijk sprak het ene schilderij me meer aan dan het andere.
Hoewel ik nog nooit van Lydia Radda had gehoord, vind ik haar "Nature morte aux poissons" uit circa 1956 heel mooi. Klik maar even op het schilderij, dan kun je de details beter zien.
Een andere favoriet van mij zijn deze "Rozenappeltjes in een witte vaas" van Tjitske Geertruida Maria van Hettinga Tromp uit 1917. Het is grappig om te lezen in de toelichtende tekst dat Josephina van Baaren maar liefst acht schilderijen kocht van deze door haar bewonderde kunstenares.

zondag 25 februari 2024

Leuke links



Aan het eind van de maand weer een nieuw lijstje links. Veel plezier!
  • De doily slinger van Titia vind ik het einde en ze heeft nog een paar gratis patronen op haar website staan.
  • Het textielmuseum heeft een achttal workshops @home online staan. Ze zijn divers van aard. Leuk om eens een workshop van je keuze te proberen!
  • De breipatronen van Novita had ik nog nooit gezien. Je kunt ze zo printen.

woensdag 21 februari 2024

Amsterdamse geveltjes (eindelijk verder)

De vorige keer dat ik mijn vorderingen liet zien met dit borduurwerk ontworpen door Thea Gouverneur was in augustus 2021. En als je het echt wilt weten: ik ben begonnen in 2012. Kortom in grote borduurprojecten ben ik niet zo goed. Vol goede voornemens heb ik dit werk in ieder geval weer opgepakt en het negende huis eindelijk voltooid.

zaterdag 17 februari 2024

Sokken!

De eerste sok van dit paar was begin november af. De tweede heb ik gisteren afgerond, zodat er nu echt weer eens iets gereed is. Altijd een mooi moment.

Vooral voor mezelf noteer ik hier ook dat zowel de gebruikte "Hollandse hiel" als de stompe teenpunt niet voor herhaling vatbaar zijn. Bij zo'n stompe teenpunt hecht je breiend af terwijl er nog 16 steken zijn. Daarvoor moet je wel eerst de sok binnenstebuiten keren, inclusief twee breinaaldjes. Het was bij mij een flink gepruts om het voor elkaar te krijgen en het resultaat is er niet helemaal naar.

woensdag 14 februari 2024

De getekende stad

In het Utrechts archief is op dit moment de tentoonstelling "De getekende stad". De locatie Hamburgerstraat van het archief is overigens meer een museum dan een archief te noemen. Regelmatig is er een interessante tentoonstelling en de vaste collectie hebben we ook diverse malen bezocht.
"De getekende stad" bestaat eigenlijk uit drie opeenvolgende tentoonstellingen. Eerst werden twee maanden tekeningen uit de 17e eeuw getoond, nu zijn tekeningen uit de 18e eeuw aan de beurt. In maart en april worden tekeningen uit de 19e eeuw geëxposeerd.
Bij de 18e-eeuwse tekeningen die wij hebben gezien, viel het op hoe gedetailleerd er gewerkt werd op klein formaat. Gelukkig werd een en ander vergroot op beeldschermen, zodat het toch goed te zien was.
We hebben veel foto's gemaakt. Hier beperk ik me tot een paar bekende plekken in de stad, zoals het zuidoostelijk gedeelte van het Vredenburg getekend door Dirk Verrijk in circa 1760. Vrijwel onherkenbaar vind ik, al zie je de Dom en de Buurkerk.
De volgende tekening van een onbekende maker laat de gesloopte Mariakerk zien. Het was een van de vijf kerken van het Utrechtse kerkenkruis, waarvan de Dom, de Pieterskerk en de Janskerk er nog staan. Iets van de fundamenten van de Mariakerk is overigens nog te zien in het gebouw Kunst en Wetenschappen aan de Mariaplaats. Nu is dat gebouw een onderdeel van het conservatorium.
Hoewel er natuurlijk het nodige is veranderd, is het Neude nog wel herkenbaar op deze tekening van Jan de Beijer uit 1744.
Dat geldt nog meer voor de Oudegracht ter hoogte van de Stadhuisbrug, die Cornelis Pronk rond 1730 tekende.
In twee ruimtes werd je ook uitgenodigd om zelf iets (na) te tekenen. Heel aardig, al werkte de printer niet.

Als je van Oud Utrecht houdt en de stad een beetje kent, dan zou ik beslist een kijkje nemen. Voor de toegangsprijs hoef je het niet te laten: gratis met museumkaart en anders 3 euro 50.

zaterdag 10 februari 2024

Carnaval in Leemput

Op zaterdag even rondwandelen in het centrum van Utrecht vind ik nog altijd leuk. Vroeger deed ik het iedere week, gewoon omdat ik in de binnenstad woonde en ik op weg was naar de bakker of de bibliotheek. Nu komt het er niet zo vaak van, maar ik geniet er altijd van ook al is het nu echt veel drukker dan in mijn studententijd. Vandaag telde ik in de nabijheid van de Dom vier winkels met toeristische prullaria. Die overigens heel erg lijken op soortgelijke winkels in Amsterdam. Tulpen, Delfts blauw en dat soort werk.
Deze zaterdag was er ook nog iets anders te zien. Op de Stadhuisbrug werd namelijk de sleutel van de stad door de burgemeester overgedragen aan prinses Martina. Toevallig werd onze aandacht getrokken door de muziek van de blaasinstrumenten van het carnavalsorkest, dus hebben we even een kijkje genomen. Was het druk? Nou niet echt, dat kun je wel zien aan de foto's. Leemput oftewel Utrecht ligt dan ook boven de rivieren.
Ietsje verderop was trouwens nog een heel leuk bandje te zien. Ik werd vooral geïntrigeerd door de cellist. Hij gebruikte zijn instrument als een soort gitaar zoals je op de foto kunt zien, maar ook echt als strijkinstrument een paar tellen later. Hij speelde behoorlijk virtuoos.