Fazanten

We waren een paar dagen op Texel met mijn moeder en het was stralend weer. Hoewel het natuurlijk ook geregend heeft, als ik eerlijk ben ... Hoe dan ook, op de valreep brachten we een bliksembezoekje aan het strand bij de vuurtoren in De Cocksdorp. We waren er nauwelijks of een fazantenhaan liet zijn schorre kreet horen.

Hij bleek niet alleen te horen te zijn, maar ook heel goed te zien. In feite zat hij een meter of tien van de plaats waar we stonden. De combi van de fazant, de vuurtoren en de helderblauwe lucht vormde een mooi plaatje. En bij een nauwkeurigere blik, bleek het om een fazantenpaar te gaan. Het vrouwtje met haar schutkleuren kroop trouwens telkens in de dekking, waar de haan zich graag liet zien.

Het geheel deed me denken aan een kinderversje van Mies Bouhuys dat ik in mijn jeugd memoriseerde:

De wereld is van boven blauw
en groen, lichtgroen van onder.
Fazantenhaan, fazantenvrouw,
de wereld is een wonder.