De hele wereld rond

Het recept voor Alutamatar in de vorige blogpost kwam een beetje uit de lucht vallen. Eigenlijk hoort er nog een context bij. De basis voor dit recept vond ik namelijk in het boek "De hele wereld rond" uit 2006 van uitgeverij Lemniscaat. Een verhalenboek met een aardig concept. Er staan een veertigtal verhalen in uit acht culturen voor kinderen van zes jaar en ouder. De meeste verhalen worden gevolgd door een knutselidee, een spelletje of een recept.

Alutamatar was één van deze recepten. Meteen toen ik dit recept las, kreeg ik het idee om het uit te proberen. Al doende bleek al snel dat het recept niet helemaal aangaf hoe je het moest maken. Zo stond er bijvoorbeeld dat je (gewone) yoghurt mee moest laten sudderen. Als je dat echt doet, schift de yoghurt. Het gaf wel een globaal beeld, dat ik na een aantal keer maken verbeterd heb. Hetzelfde geldt trouwens voor de knutsels en spelletjes. Er is wat eigen inbreng of research nodig voordat kinderen werkelijk aan de gang kunnen.

Het boek hebben we helemaal herlezen en een aantal verhalen vonden we ook als volwassenen de moeite waard. Wel merk je dat we in een andere tijd leven. Zo is het echt niet meer gebruikelijk bijvoorbeeld om het over "eskimo's" te hebben, dat zijn "Inuit".