De ark

Toen ik een jaar of tien was, kreeg ik mijn eigen kamer. Het was de kleinste slaapkamer, maar ik was er blij mee. Ook met de eiken boekenkast trouwens, die in het kamertje stond. Wat er aan jeugdboeken in huis was, had een plek gevonden in die kast. Ik las alles wat los en vast zat, dus heb ik de boeken in die kast meermaals gelezen. Het oudste boek dat erin stond, was van mijn vader. Eigenlijk had ik het vaag vermoeden dat dit het enige boek was dat hij als jongen bezat en ik weet nu dat het niet klopt. Het boek "De ark" is namelijk verschenen in september 1955 en toen was hij al volwassen. Hij moet het dus als onderwijzer gekocht hebben.

Het is een lijvige verzameling verhalen en gedichten, samengesteld door Annie M.G. Schmidt en geïllustreerd door Jenny Dalenoord met prachtige zwart-wit afbeeldingen. Het lijken linosneden in mijn ongeoefende ogen.

We lezen het nu elkaar voor. Deels is het echt archaïsch. Wat een lange zinnen en wat zit er af en toe weinig vaart in het verhaal! Soms is er voor ons gevoel niet echt een kern of clou. Dat wordt echter afgewisseld met spannende en mysterieuze verhalen. Er zijn ook prima hervertellingen van klassieke verhalen opgenomen. Zou ik het nu aan een kind aanraden? Nee, dat niet. Het geeft aan hoezeer de jeugdliteratuur zich ontwikkeld heeft. Eigenlijk ook wel logisch, bijna zeventig jaar later.