Indische loopeenden

Nog één keertje neem ik jullie mee naar Texel en wel voor deze Indische loopeenden. Die zijn natuurlijk allerminst inheems. Ze worden dan ook min of meer als huisdieren gehouden door de eigenaars van het huis waar we verbleven. Het was heel grappig om te zien dat ze werkelijk tam zijn. Zodra er door iemand op de dijbenen werd geklopt, kwamen ze heel hard aanlopen. Vliegen kunnen ze namelijk werkelijk niet. Ze wisten uiteraard dat er dan voer te krijgen was. Als het je interesseert, kijk dan eens hier.

Verder nog twee foto's om te laten zien dat de luchten helder blauw waren. Hoe koud het was, kun je op een plaatje gelukkig niet voelen. Beide plaatjes zijn genomen bij Oudeschild, de ene vanaf de dijk en de andere op fort Lunette.

RvdM Asperges

In deze tijd van het jaar is het weer tijd voor asperges. Ik ben er dol op, dus ik maak ze met liefde. Ze zijn redelijk aan de prijs, daarom kopen we weleens een zak "buitenbeentjes" bij AH. Zoals je op de foto kunt zien, hebben we geen speciale aspergepan en worden ze gewoon in tweeën gesneden.

Omdat het wel even geduurd heeft voordat ze altijd zacht genoeg waren, hierbij het recept:

Schil de asperges en snijd circa 1 centimeter van de onderkant af. Wees geduldig en zorg dat je geen plekjes overslaat. Kook de asperges vijf minuten in ruim water, zet de warmtebron uit en laat ze nog tien minuten staan. Giet ze daarna af en serveer ze.

Ik heb er een paar bolletjes koude aardappelsalade, een tomaatje, sla, plakjes komkommer, olijven en gebakken zalm bij gegeven. Op de foto is de zalm trouwens niet afgebeeld en zijn de hoeveelheden ook zeer bescheiden gehouden voor het plaatje. Maar ik ben geen aanhanger van de "nouvelle cuisine" dus daarna zijn de borden voller geschept. De combinatie van asperges met hardgekookt ei is klassiek, dat zou ook heel goed kunnen.

Kijk voor een verdere lijst van deelnemers bij Elisabeth, die deze inspirerende maandelijkse actie heeft bedacht. Eet smakelijk!

Merlin

Voor de mobiele telefoon zijn er allerlei handige en nuttige apps. En ook semi verplichte en nutteloze apps trouwens. Als ik mijn salarisstroken wil bekijken, dan moet ik bijvoorbeeld tot mijn ergernis een verificatie-app gebruiken tegenwoordig. Dat is een app die ik niet uit vrije keuze gebruik. Wél heel veilig, maar toch ben ik er niet erg van gecharmeerd.

In een heel andere categorie valt de vogel app Merlin. Dat vind ik echt een geweldige uitvinding. Je maakt met de app een korte geluidsopname van de vogelgeluiden die je hoort en Merlin vertelt je vrijwel feilloos welke vogels je hoort. Mét een afbeelding en de mogelijkheid om je waarneming vast te leggen op een zogenaamde "life list".

Het geeft meteen aan dat het een Engelstalige app is en dat kan zeker een nadeeltje zijn. Ik ken lang niet alle vogelnamen in het Engels, dat is inmiddels wel gebleken. Met "google translate" kom je trouwens daar wel snel achter. Een tweede nadeel is dat je soms een vogel al kunt horen, terwijl die nog te ver weg is voor Merlin. Zo was het zeer kenmerkende geluid van de eerste gierzwaluwen precies op 1 mei weer te horen boven ons huis. Ik zag de gierzwaluwen ook vliegen. Maar het lukte me die dag nog niet om ze toe te voegen aan de "life list".

Snel of langzaam

Als kind had ik een broertje dood aan netjes schrijven. Je kunt veel sneller denken dan dat je schrijft, dus raffelde ik het schoolwerk vaak af. Het zag er dan natuurlijk uit of er geen zorg aan besteed was en dat was ook zo. Het is verschillende keren gebeurd dat ik iets opnieuw mocht schrijven en eerlijk gezegd was dat verdiend. In de puberteit kwam de omslag. Als ik me verveelde op de middelbare school schreef ik met liefde mijn eigen aantekeningen tijdens een langdradige les heel netje over, ondertussen experimenterend met verschillende handschriften.

Net zoiets is er aan de hand met borduurwerk. Je kunt veel sneller een nieuw motiefje bedenken dan dat je het uit kunt voeren. En dan loop je ook nog eens het risico dat het in de praktijk niet zo wordt als je bedacht had. Meestal geeft me dat niets, maar soms duurt het me een beetje te lang voordat ik mijn nieuwe ideeën kan uitvoeren. Zoals bij het afgebeelde ATC-tje in wording dat ik graag ook in andere kleuren zou uitvoeren. En met een andere vlakindeling. En met andere motiefjes. En .... Nou ja, je snapt het wel.

Zelfpluktuin

Op Texel zijn we natuurlijk lekker aan de wandel geweest en hebben we genoten van de natuur, in het bijzonder van de vogels. Het weer was boven verwachting en we hebben genoten van de zon. Maar de dag van aankomst regende het flink eerlijk gezegd. Tijd dus voor een niet zo weergevoelig uitje.

Het voedselbos was voor ons onbekend terrein, dat we besloten te bezoeken. Het bestaat uit verschillende onderdelen waaronder de zelfpluktuin, de winkel en gelegenheid om wat te eten en te drinken.

In de winkel waren leuke dingen te koop en we hebben ook lekker wat gedronken op het overdekte terras. De zelfgemaakte fruitdrankjes zijn heerlijk!

Voor het zelf plukken waren we te vroeg in het jaar, maar we hebben op een droog moment wel een kijkje genomen in de grote tuin. Bloeiende fruitbomen, een ontluikend doolhof en mooie planten in de kassen.

Tot slot keken we nog even naar het aardbeientafereel, geschonken door een terugkerende bezoeker.

Framed heart

Dit gebreide hartje van Frankie Brown stond al heel lang bij mijn favorieten. Eerlijk gezegd had ik het nog nooit gemaakt. Daar is nu met dit proefexemplaar verandering in gekomen. Ik zie diverse mogelijke toepassingen: als sleutelhanger, bovenop een cadeautje, aan een mobile. Kortom ik zie me er nog wel een paar maken. Misschien worden het wel geborduurde exemplaren.

Fazanten

We waren een paar dagen op Texel met mijn moeder en het was stralend weer. Hoewel het natuurlijk ook geregend heeft, als ik eerlijk ben ... Hoe dan ook, op de valreep brachten we een bliksembezoekje aan het strand bij de vuurtoren in De Cocksdorp. We waren er nauwelijks of een fazantenhaan liet zijn schorre kreet horen.

Hij bleek niet alleen te horen te zijn, maar ook heel goed te zien. In feite zat hij een meter of tien van de plaats waar we stonden. De combi van de fazant, de vuurtoren en de helderblauwe lucht vormde een mooi plaatje. En bij een nauwkeurigere blik, bleek het om een fazantenpaar te gaan. Het vrouwtje met haar schutkleuren kroop trouwens telkens in de dekking, waar de haan zich graag liet zien.

Het geheel deed me denken aan een kinderversje van Mies Bouhuys dat ik in mijn jeugd memoriseerde:

De wereld is van boven blauw
en groen, lichtgroen van onder.
Fazantenhaan, fazantenvrouw,
de wereld is een wonder.

Huis opgeleverd

Het tiende huis uit de rij Amsterdamse geveltjes is gereed. Voor nu lig ik op schema: de eerste maand borduren van de contouren, de tweede maand invullen van de ramen en deuren. Of ik dat ook bij het volgende huis ga redden, is twijfelachtig. Het elfde pand heeft namelijk de dubbele breedte. We zullen zien!

Leuke links

Vandaag is het regelmatig terugkerende bericht met links geheel gewijd aan één ontwerpster. Op de blog Frankie's knitted stuff is van alles te vinden.

• Niet alleen belangeloos beschikbaar gestelde breipatronen, zoals je zou verwachten maar recent ook een paar naaipatronen van tassen en zakjes. Kijk maar in de rechterbalk bij "My free sewing patterns".
• Via Ravelry kun je het gemakkelijkst een overzicht krijgen van wat Frankie Brown allemaal heeft ontworpen op breigebied.
• En omdat je mogelijk door de bomen het bos niet meer ziet: mijn favoriete breipatronen zijn deze hartjes en haar tiensteekpatronen zoals deze ster.

NB Als je nog geen lid bent van Ravelry en graag haakt of breit, moet je dat beslist doen. Het is een geweldige community met heel veel gratis patronen!

Bloedsinaasappelcrème

Een van de "Recepten van de Maand" die me onmiddelijk aansprak, was de bloedsinaasappelcréme van Ger. Het wordt gemaakt in de magnetron volgens een procedé dat ik nog nooit had gelezen, laat staan uitgevoerd. De essentie is een mengsel van ei, boter, suiker en natuurlijk bloedsinaasappel, dat dikker wordt na steeds een minuut "koken" en tussendoor roeren. Enfin, de rest kun je lezen op de blog "Hoorn des overvloeds".

Het is helemaal gelukt en net zo zoet geworden als ik al vermoedde. Niet iets om vaak te maken, wel heel leuk om een keer te proberen. Dankjewel!

RvdM Wraps

Laatst verzorgde ik de warme maaltijd alleen voor mezelf. Dat is behoorlijk zeldzaam en dan experimenteer ik graag met een nieuwe combinatie die tegelijkertijd snel klaar is. In de supermarkt vond ik een handige eenpersoonsverpakking kidneybonen en dat inspireerde me tot het maken van wraps.

Benodigdheden:

• 1 of 2 (eventueel glutenvrije) wraps per persoon
• 50 gram geraspte wortel per wrap
• 25 gram zure room per wrap
• een paar champignons
• een stukje rode paprika
• 30 gram kidneybonen per wrap
• enkele cherrytomaatjes per wrap
• een paar plakjes komkommer
• 20 gram rucola per wrap

Snijd de champignons in plakjes en de paprika in stukjes. Daarna bak je de champignons met de paprika. Meng de kidneybonen er doorheen en warm ze op. Ondertussen kun je de wortel raspen. Als alles voor het grijpen ligt én de tafel is gedekt, doe je de wrap 30 seconden in de magnetron. Bekleed de wrap naar eigen inzicht met alle ingrediënten.

Kijk voor een verdere lijst van deelnemers bij Elisabeth, die deze inspirerende maandelijkse actie heeft bedacht. Eet smakelijk!

Kameel of dromedaris

Dit vrolijke borduurpakketje van Mouseloft kocht ik op de handwerkbeurs voor een klein prijsje. Eerlijk gezegd wist ik wel dat ik het al eens eerder had gemaakt, maar het was een leuk tussendoortje. Nu ik het opnieuw maakte, zag ik opeens dat er een zon op de achtergrond staat en zelfs vrij duidelijk. Toch was het me niet eerder opgevallen ...

Het afgebeelde dier wordt door ons kameel genoemd, een woord dat afkomstig is uit het Arabisch. Oorspronkelijk werd daar trouwens een eenbultig dier mee bedoeld, want in de Arabische wereld werden de tweebultige dieren niet gehouden.

Gedateerde detectives

Op Utrecht Centraal staan twee verrijdbare kramen in de centrale hal: de Boekwissel en het Boekwisseltje. De iets grotere wagen is voor volwassenen en het brusje is in principe voor kinderen bedoeld. Als ik naar mijn werk ga, dan loop ik er vrijwel altijd even langs. Om iets neer te leggen en ook soms om iets mee te nemen. Zo vond ik er een kinderboek "Lief dagboek", juist op de dag dat ik les ging geven over dagboeken. De twee getoonde detectives nam ik daar ook mee.

Alleen het woord "detective" al, doet enigszins gedateerd aan. Zojuist heb ik het opgezocht en in principe is het de aanduiding van iets ander genre dan een thriller. Maar komen jullie het woord nog wel eens tegen? Alle spannende boeken worden dezer dagen thriller genoemd in boekhandel en bibliotheek.

Van detectives hield ik vroeger en naadloos ben ik overgestapt op thrillers. Maar de laatste vijftien jaar lees ik ze nauwelijks meer. Eigenlijk zijn de nieuwste thrillers me veel te spannend en niet zelden ook te gewelddadig. De jaren zestigkaft van Het donkere net trok me dus aan en ik nam de pocket mee van de Boekwissel. Al lezend moest ik helaas tot de conclusie komen dat dit wel een behoorlijk gedateerd boekje was, dat me echt veel te langzaam ging. Vandaag heb ik De kat die naar het vogeltje lachte uit 1997 meegenomen van de kar. Ik ken de reeks van vroeger en weet dat het een snel geschreven serieboek is. Wel aardig voor in de trein, vond ik het destijds. De eerste vijftig bladzijdes kunnen me in ieder geval bekoren. Ik ben benieuwd naar mijn eindoordeel.

Jubileum

Mijn peettante werd onlangs 85. Bij zo'n mooie leeftijd hoort natuurlijk een geborduurd kaartje. Ik heb de cijfers dus weer eens van stal gehaald. De 5 is overigens een beetje aangepast, want ik was eerder niet tevreden met mijn ontwerp. Nu is het cijfer 5 één vakje minder hoog dan de 8. Het bijzondere is dat je dat niet meteen ziet. Zo zijn de twee cijfers iets meer in evenwicht.

Alkmaar

Scrollend door de foto's op mijn mobiel, ontdek ik er een aantal die voor deze blog bedoeld zijn en die ik nu eens ga plaatsen. Zo ben ik op een regenachtige winterdag in Alkmaar geweest om nieuwe schoenen te kopen bij Wijdeman. Als kind ging ik daar wel eens winkelen met mijn moeder, maar ik had toendertijd niet echt oog voor de leuke plekjes. De leukste ontdekking dit keer was soepp. Sfeervol, warm en droog, glutenvrije taartjes en het interieur is zeer divers.

Op de Grote kerk hing een intrigerend banier, die verwees naar een tentoonstelling in het Stedelijk Museum van Fiona Tan. Ik ben er niet geweest, maar het door haar gemaakte enorme glas-in-loodraam in de Grote kerk wil ik beslist eens bekijken. Het lijkt me prachtig.

Bij toeval liep ik ook langs het Hof van Sonoy, dat onder andere een Oudemannen- en vrouwenhuis is geweest.

Nu herbergt het trouwens een restaurant.

Vlakbij het station fotografeerde ik het provenhuis Paling en Van Foreest.

Op de valreep maakte ik nog snel een foto van de grote onoverdekte fietsenstalling bij het station. Het lijkt een beetje op de verdwenen fietsenflat bij Amsterdam Centraal.

Twaalf ramen

Een maand geleden heb ik het negende huis afgerond van de rij Amsterdamse geveltjes. Het is een veel-jaren-project, begonnen in 2012. Ik heb me voorgenomen om nu het licht goed is, vaart te maken met borduren. Vandaar deze update, waarbij je kunt zien dat ik de vensters van het volgende huis allemaal heb gemaakt. Nog niet ingevuld overigens met gordijntjes en luiken, maar dat is niet zoveel werk en leuk om te doen.

Zwaan

De eerste poging om het zwaantje te haken leidde schipbreuk, zoals je hier kunt lezen. De tweede keer lette ik beter op en ging het meteen goed.

Ten opzichte van het oorspronkelijke patroon heb ik een paar kleine wijzigingen doorgevoerd. Zo heb ik geen vleugels gemaakt en heb ik de zwaan verzwaard met een steen. Hierdoor blijft de vogel staan of eigenlijk drijven. Het origineel was namelijk een wagenhanger.

Bij toeval kwam ik een dag na de voltooiing van het haaksel in Amsterdam deze zwanen tegen.

Nijntje

Utrecht was de woonplaats van Dick Bruna (1927-2017). En daarmee ook de stad van Nijntje oftewel Miffy. Ik heb al meermaals iets laten zien van onder andere een Dick Brunatentoonstelling, meer dan levensgrote Nijntjes in de stad en de (nagebouwde) werkkamer in het Centraal Museum. Deze gehaakte Nijntjes liep ik al vaker tegen het lijf bij de ingang van het UMCU en vergat ik telkenmale te portretteren.

Ze zijn gehaakt door kansarme vrouwen in Vietnam volgens dit nieuwsbericht. De opbrengst is bestemd voor het Wilhelmina Kinderziekenhuis.

Ik aarzel welke ik het leukste vind. Het Nijntje met de rode jurk is wel erg naar mijn smaak. De ziekenhuisomgeving doet me ook neigen naar de witte jas. En welke vind jij het aardigst?

De ark

Toen ik een jaar of tien was, kreeg ik mijn eigen kamer. Het was de kleinste slaapkamer, maar ik was er blij mee. Ook met de eiken boekenkast trouwens, die in het kamertje stond. Wat er aan jeugdboeken in huis was, had een plek gevonden in die kast. Ik las alles wat los en vast zat, dus heb ik de boeken in die kast meermaals gelezen. Het oudste boek dat erin stond, was van mijn vader. Eigenlijk had ik het vaag vermoeden dat dit het enige boek was dat hij als jongen bezat en ik weet nu dat het niet klopt. Het boek "De ark" is namelijk verschenen in september 1955 en toen was hij al volwassen. Hij moet het dus als onderwijzer gekocht hebben.

Het is een lijvige verzameling verhalen en gedichten, samengesteld door Annie M.G. Schmidt en geïllustreerd door Jenny Dalenoord met prachtige zwart-wit afbeeldingen. Het lijken linosneden in mijn ongeoefende ogen.

We lezen het nu elkaar voor. Deels is het echt archaïsch. Wat een lange zinnen en wat zit er af en toe weinig vaart in het verhaal! Soms is er voor ons gevoel niet echt een kern of clou. Dat wordt echter afgewisseld met spannende en mysterieuze verhalen. Er zijn ook prima hervertellingen van klassieke verhalen opgenomen. Zou ik het nu aan een kind aanraden? Nee, dat niet. Het geeft aan hoezeer de jeugdliteratuur zich ontwikkeld heeft. Eigenlijk ook wel logisch, bijna zeventig jaar later.

RvdM Appeltaart

De laatste maanden heb ik een passie opgevat voor het bakken van kleine taartjes. Doordat ongeveer een half jaar geleden officieel de auto-immuuunziekte coeliakie bij mij is vastgesteld, weet ik dat ik glutenvrij moet eten. Een van de dingen die je niet zo gemakkelijk kunt krijgen buiten de deur zijn lekkere glutenvrije stukken taart. Vandaar dat ik ze zelf bak en dat is helemaal geen straf. Bovendien zijn ze heerlijk als toetje, ook voor gasten. En dat ze glutenvrij zijn? Eigenlijk kun je de zelfrijzende speciale bakmix zonder meer vervangen door "gewoon" zelfrijzend bakmeel.

De ingrediënten voor een springvorm van 21 centimeter zijn:
o 150 gram zelfrijzende glutenvrije bakmix van AH of "gewoon" zelfrijzend bakmeel
o 50 gr boter op kamertemperatuur
o 40 gr suiker (ik houd niet van te zoet, desgewenst kun je meer suiker toevoegen)
o 1 ei
Voor de vulling heb je nodig:
o 2 wat grotere appels geschild en in stukjes
o 1/2 theelepel kaneel
o wat citroenrasp

Maak eerst het deeg door de bakmix, boter, suiker en het ei te mengen tot een samenhangend deeg. Dat kan heel goed met de hand. Na even kneden vormt het deeg een bal. Doe daar plastic folie omheen en leg het minimaal 30 minuten in de koelkast. Ondertussen meng je de vulling. Vet je springvorm in en verdeel het deeg over de bodem en de randen. Ik vind het gemakkelijkst om het gewoon voorzichtig uit te duwen tot het gelijkelijk verdeeld is. Bak de appeltaart 26 minuten in de Airfryer op 160˚C.

Kijk voor een verdere lijst van deelnemers bij Elisabeth, die deze inspirerende maandelijkse actie heeft bedacht. Eet smakelijk!

Babyspeelgoed haken

Van een koorlid kreeg ik het boek "Babyspeelgoed haken" van Rosanne Briggeman. Heel aardig natuurlijk en door de inhoud werd ik blij verrast. Het ziet er aantrekkelijk uit en de omschrijvingen zijn uitgebreid. Kortom, ik kon het niet laten om meteen met een patroon van een wagenhanger in de vorm van een zwaan te beginnen.

De kop haken verliep crescendo. Het ging zelfs zo voorspoedig en eenvoudig dat ik niet elke toer de steken telde. Wat een overmoed! Toen de hals zich verbreedde tot het lijf begon het werk een beetje te bobbelen, een teken dat er teveel steken waren. Bij natellen bleek dat inderdaad het geval. Vervelend, want je vult dit haaksel gaandeweg op. Ik haalde met moeite een stukje uit en haakte de laatste toeren fanatiek tellend opnieuw. Tot mijn verbazing ging het weer fout en waren er teveel steken. Uithalen dus. Helaas bleek het vulsel op een paar plaatsen in een haaklus gekropen te zijn, waardoor het niet zo gecontroleerd verliep. Af en toe was er een flinke ruk aan de draad nodig. Zo kwam het dat ik niet meer wist waar het begin van de toer was. Inmiddels was het me ook duidelijk geworden dat ik dacht dat er een foutje in het patroon stond, waardoor ik tot drie keer toe teveel steken kreeg.

Tja, je snapt waarom ik alleen een zielig los zwanenhoofd heb. Er zit niets anders op dan opnieuw beginnen.

Collectie Van Baaren

In het Centraal Museum in Utrecht is vanaf 16 december 2023 de vaste collectie weer te bekijken nadat het bijna twee jaar niet mogelijk was wegens verduurzaming van het gebouw. Er is meteen ook gekozen voor een andere nieuwe opstelling van deze collectie, waarbij deels andere objecten zijn te zien.

Het museum is dichtbij, daarom heb ik me dit keer geconcentreerd op de zaal waarin de huiskamer van broer en zus Van Baaren is nagebootst. Lambertus en Josephina van Baaren kwamen uit een welgestelde aannemersfamilie en verzamelden kunst. Uit passie én om iets wezenlijks na te laten. Een deel ervan is nu te zien in de vaste collectie van het Centraal Museum.

Aan volle wanden in de "huiskamer" zijn de schilderijen geordend op thema. In het midden van de kamer kun je plaatsnemen en aan de hand van een toelichtend boekje is het mogelijk om te zien wie de schilder is.

Daar zijn bekende en minder bekende namen bij. Zo zie je op foto 1 een schilderij van Van Gogh en op foto 2 een werk van Charley Toorop.

Onvermijdelijk sprak het ene schilderij me meer aan dan het andere.

Hoewel ik nog nooit van Lydia Radda had gehoord, vind ik haar "Nature morte aux poissons" uit circa 1956 heel mooi. Klik maar even op het schilderij, dan kun je de details beter zien.

Een andere favoriet van mij zijn deze "Rozenappeltjes in een witte vaas" van Tjitske Geertruida Maria van Hettinga Tromp uit 1917. Het is grappig om te lezen in de toelichtende tekst dat Josephina van Baaren maar liefst acht schilderijen kocht van deze door haar bewonderde kunstenares.