Wie Hamburg zegt, zegt meestal in één adem Elbe. Voor mij gold dat in ieder geval. Het was een van de weinige zaken over Hamburg die ik op voorhand wist. Via de Elbe heeft Hamburg een verbinding met de Noordzee, al is die veel verder weg dan ik verwachtte: het is een afstand van meer dan 100 kilometer!
Mijn stadsgidsje raadde aan de haven te verkennen met ferry van de HADAG. Het was een goede tip, die veel wordt opgevolgd. Het merendeel van de passagiers van lijn 62 maakte een pretvaart vanaf Landungsbrücken zoals deze wildvreemde meneer met zijn dochtertje.
Zoals je kunt zien, is Landungsbrücken een van de weinige plekken waar de toeristen de overhand hebben.
Toen we het ruime sop kozen, kon je al snel zien hoe breed de Elbe is en dat Hamburg echt een havenstad is.
De mussen vielen van het dak, zelfs met een briesje. Ik bleef dus zitten waar ik zat en stapte niet uit op tussengelegen haltes zoals ik wel had gepland.
Na een warme klim heb ik de onderstaande foto genomen vanaf het Altonaer balkon.
In het parkje daar staat dit standbeeld van Gerhard Brandes uit 1968 dat "Vissers" heet. Op zondag is namelijk de Altonaer Fischmarkt, die ik overigens niet heb gezien daar ik niet op zondag ter plaatse was.
Op een veel koudere, grauwe dag heb ik de Plaza van de Elbphilharmonie bezocht.
Een intrigerend gebouw, waar ik ook graag een concert had willen bijwonen. Via een enorme roltrap met een lengte van 82 meter gaan de bezoekers omhoog en omlaag naar een hoogte van 37 meter.
Bovengekomen zie je de golvende lijnen van het gebouw.
En vooral een mooi uitzicht over de stad en de haven.
Zelfs op een bewolkte, natte dag was het de moeite waard, al kun je het aan de foto's niet echt zien. Er zijn wel veel mensen die hetzelfde idee hebben, maar de organisatie is hier helemaal op ingesteld.
Naar beneden kijken vanaf een hoog punt is niet echt mijn hobby. Met een klein beetje zelfoverwinning was het toch te doen.
