In de trein

Bij interrailen horen lange stukken in de trein zitten. Over het algemeen vond ik dat helemaal geen probleem, sterker nog het was aangenaam. Nou moet ik wel zeggen dat ik per ICE, TGV en Eurostar heb gereisd met een gereserveerde plaats. Soms kon ik naar buiten kijken, soms wat minder in verband met de snelheid van de trein of omdat ik niet bij het raam zat. Tussen Dresden en Praag en van Zuid-Frankrijk naar Barcelona was het landschap zéér fraai.

Het was ook een uitgelezen mogelijkheid om een paar steekjes te zetten. Hoewel de bagage was geminimaliseerd tot ten hoogste vijf kilo (inclusief handbagage en het gewicht van mijn rugzak), had ik wel twee kleine borduurwerkjes bij me. Holly the reindeer was als eerste aan de beurt. Op een bepaald moment zat er een klein meisje van vier jaar naast me, dat zowel Duits als Engels sprak. Ze had vele waaromvragen en een terugkerende vraag was, waarom ik het rode gedeelte niet maakte. Ze bedoelde de kraaltjes. Die had ik weliswaar wel mee, maar ik zag het niet zitten om met die kraaltjes in een rijdende trein in de weer te gaan. Wel een leuke herinnering!